De kelderklasse. De plek waar elke voetballer, jong en oud, zich thuis voelt. Op zaterdag- of zondagmiddag op een achteraf veldje voor vijf man publiek een slechte pot voetbal op de mat leggen. Met een totaal gebrek aan een aanname, conditie en spelinzicht een potje voetbal spelen tegen een team met precies evenveel talent. Heerlijk! Maar wat maakt de kelderklasse dan zo aantrekkelijk? Waarom houden we massaal van het spelletje, maar doen we zelf iets dat daar zo mijlenver vanaf staat? Allemaal goede en terechte vragen! We zetten de drie belangrijkste punten voor je op een rij!

Kameraadschap

Een beetje kelderklasse elftal bestaat uit een mannetje (of vrouwtje) of 25. Daarvan zijn er minstens drie die je het hele seizoen niet ziet, maar die op een of andere manier toch in de groepsapp zitten. Een aantal die je alleen ziet als ze vrijgezel zijn, plus nog een stuk of vier ‘mooi weer voetballers’ die er alleen tot oktober en na maart zijn. Maar toch zijn het je maten, gabbers en broeders. De harde kern zorgt er wel voor dat er elk weekend in ieder geval elf semi fitte mannen aan de aftrap staan. Niet al je teamgenoten zijn je vrienden, de meeste spreek je alleen op de voetbal. Maar toch is er een onuitgesproken band tussen alle mannen. Jong en oud door elkaar. Nog wel in het dorp wonend, of al lang geleden verhuisd naar de grote stad. Gasten die wel komen trainen en spelers die niet eens weten dat er zoiets als trainen bestaat. Je gaat voor ze door het vuur. Of nou ja, in ieder geval 1x per week 90 minuten dan. Als het kan 70, want dat is meer dan genoeg.

Gelijkheid

Een beetje kelderklasse team bestaat uit een bonte mix van leeftijden, verschillende milieus en achtergronden. Een plek waar het middenveld gevormd wordt door de bankdirecteur en een student toegepaste psychologie. In de rug gesteund door het degelijk centraal duo dat doordeweeks vuilnisman en verpleger is. Beide backies hebben samen een stukadoorsbedrijf en de voorzetten worden regelmatig ingekopt door de plaatselijke barista. Op het veld of in de kleedkamer is iedereen dit vergeten. Sterker nog, in de meeste kelderklasse elftallen weet de helft van het team niet wat de andere helft doet. En dat is prima zo. Je komt op zaterdag of zondag juist naar de club om alle hectiek van doordeweeks achter je te laten. Zonder te kijken of oordelen ben je allemaal op hetzelfde level. En dat is top.

De derde helft

Het zal je niet ontgaan zijn dat er in dit hele stuk niet gesproken wordt over de wedstrijd zelf. En dat klopt. Daar gaat het ook helemaal niet om. Niemand, maar dan ook echt letterlijk niemand, boeit de uitslag van de wedstrijd. Of je nu 3-0 op de kloten hebt gekregen, of je zelf een weergaloze omhaal (waarschijnlijk niet) hebt gescoord en op welke plek je op de ranglijst staat. Het maakt allemaal niks uit. Grote kans dat je een kelderklasse-carrière lang doorkomt zonder te promoveren of degraderen. De derde helft is waar het uiteindelijk allemaal om draait. Niet dat je elk weekend de lampen uit moet doen in de kantine, zeker niet. Maar het gevoel om na de wedstrijd, half bezweet en onder de modder, samen een biertje te drinken overstijgt alles. Dát is wat er met de derde helft bedoeld wordt. Of ondergetekende ook ooit heeft geschitterd in de kelderklasse? Goede vraag! En ja, uiteraard!

Gerelateerde Berichten: