We hebben een roerige tijd achter de rug als het gaat om BN’ers die negatief in de publiciteit zijn gekomen. Bilal Wahib, de schandalen bij The Voice of Holland: ze zijn allemaal de revue gepasseerd. Leven we in een cancelcultuur? Goede vraag!

Wat is een cancelcultuur?

Waar hebben we het precies over? Cancellen is het boycotten van een (bekend) persoon of groep/organisatie na ongewenste uitingen of gedragingen. Het is voornamelijk een Amerikaans fenomeen dat de Atlantische Oceaan over is komen drijven. Tijdens de MeToo-beweging zijn bekende figuren als Bill Cosby gecanceld. Dit had natuurlijk alles te maken met seksueel overschrijdend gedrag. Dit gold in Nederland ook voor Bilal Wahib, die een minderjarige fan geld aanbood om tijdens een livestream zijn geslachtsdeel te laten zien. Er volgde een stortvloed aan negatieve reacties, waar een groot deel van Nederland zijn carrière graag in duigen zag vallen. Bilal Wahib werd gecanceld door Instagram, de Nederlandse maatschappij en radiostations. De afrekencultuur kent geen compassie.


Online canceltuur

Cancellen kan ook gaan over een situatie waarin consumenten en bepaald bedrijf of merk boycotten. Een foutje zit in een verdomd klein hoekje en met de oneindige ontwikkelingen binnen de online wereld blijft niets onopgemerkt. Ieder(e) bedrijf, merk, bekende Nederlander, influencer of cavia: ze moeten allemaal goed nadenken over wat er gezegd, geschreven of geplaatst wordt. Voldoe je niet aan alle richtlijnen en beland je als persoon of bedrijf aan het zuidelijk front van het morele kompas? Grote kans dat je volledig door de mangel gehaald wordt. Bovendien kennen sociale media geen filter als het gaat om het uiten van meningen.


Genadeloos afzagen

Dat filter ontbreekt dus. Er wordt niet getwijfeld om een merk of bekende Nederlander volledig af te zagen. Toch kent het verhaal twee kanten. Enerzijds is het goed dat er dankzij de cancelcultuur morele discussies ontstaan over wat wel, maar ook vooral niet door de beugel kan. Anderzijds is men in sommige gevallen overgevoelig en worden meningen zonder peinzen online gezet. Soms positief, maar veelal negatief. Het lijkt een broedplaats voor negativiteit te worden. En laten we wel wezen: in een aantal gevallen is dat meer dan terecht. In de aflevering van Boos kwamen meerdere BN’ers negatief in het nieuws en werden ze vervolgens welkom geheten in de afrekencultuur. Zonder twijfel een terecht gevolg, als je het ons vraagt. En dan hebben we het nog niet eens over Jorik Scholten, alias Lil’ Kleine gehad.


Weinig ruimte voor vergiffenis

Het moge duidelijk zijn dat je carrière in een split second voorbij kan zijn. De afrekencultuur lijkt nauwelijks open te staan voor vergiffenis. Eens een zondaar, altijd een zondaar. Toch worden vandaag de dag ook de meest minuscule fouten als een strafbaar feit neergezet. Het laatste beetje inlevingsvermogen is verdwenen. Niet iedere fout hoeft permanent bestraft te worden, maar het is absoluut goed om bedrijven en personen scherp te houden. Je kan niet alles onbestraft posten, schrijven en rondblèren. Leven we in een cancelcultuur? Terechte vraag en 100%! De media mist niks en alles wat we online zien of lezen wordt streng beoordeeld. Dat mag af en toe in mindere mate en met meer compassie, maar het is goed dat men gedwongen wordt tot nadenken.

Gerelateerde Berichten: