Of je nu wil of niet, iedereen maakt gebruik van stopwoordjes. Bij de ene persoon is het wat duidelijker én irritanter, bij de andere persoon gaat het gebruik van een stopwoord bijna onopgemerkt. Maar feit is dat we ze allemaal gebruiken. Sterker nog, ze wisselen nogal eens door de jaren heen.

Waar komt dit gebruik van stopwoordjes toch vandaan? En moeten we ermee stoppen? Of alleen de mensen die ‘uhmm’ als stopwoordje gebruiken? Goede en Terechte Vragen! Dus ik zweer het je, lees zeg maar gewoon uhm, ja even verder. Toch? Juist. Oprecht!

Stopwoord geeft tijd

Flashback naar je eerste spreekbeurt in groep zeven. Al stotterend was je jezelf een weg aan het slaan door je spreekbeurt over je eigen hond. Hoewel je toch echt goed voor de spiegel had geoefend, werd er door die verschrikkelijke leraar maar liefst 23 keer ‘uh’ geturfd in je spreekbeurt. En dat tijdens een spreekbeurt van nog geen vijf minuten. Maar al deze ‘uh’s’ hebben een functie. Ze kopen namelijk wat extra tijd voordat je aan je volgende zin gaat beginnen. Als je dat nu ondertussen in je volwassen leven een beetje onder de knie hebt en je twijfelt bij een presentatie, zeg dan geen ‘uh’, maar zeg bijvoorbeeld iets als: “zo, even een klein slokje en dan gaan we weer”. Zelfde functie, komt alleen iets minder onbeholpen over. Ja toch.

Jouw stopwoordjes, jouw beurt

Niet iedereen staat dagelijks presentaties te geven, dus waar komen bij al die andere mensen stopwoordjes dan vandaan? Mensen praten van nature nogal graag én veel over zichzelf en het stopwoord is daar een ultiem hulpmiddel bij. In de westerse wereld begint de ander in een gesprek te praten na een stilte van ongeveer 200 milliseconden (!). Dat is vrij rap. Als je dus aan het woord wil blijven, vul je automatisch je monoloog met stopwoordjes. Zo heeft de ander het idee dat het nog niet zijn of haar beurt is. Echt hoor.

Een vriendelijk stopwoord kost niks

Door het gebruik van stopwoordjes begrijpt de ander jouw verhaal beter én kom je vriendelijker over. Als je bijvoorbeeld een verzoek of een uitnodiging wil afwijzen, bespaar je jezelf een pijnlijke stilte door met een stopwoord te beginnen. Dat is zeg maar, een stuk vriendelijker. Ronald Goedemondt heeft daar een heerlijke sketch over gemaakt, die je hier kunt beluisteren! Sick.

Niet alles kan

We weten nu dus dat stopwoordjes daadwerkelijk een functie vervullen en dus eigenlijk noodzakelijk zijn. En dat is allemaal prima, maar dat betekent niet dat alle stopwoordjes zomaar kunnen. Mocht je jezelf schuldig maken aan het gebruik van één van de volgende tien woordjes, ga je dan even verschrikkelijk schamen! Doe normaal.

  1. Eindstand
  2. Hoe dan?!
  3. Enzo
  4. Zal maar zeggen (behalve als je uit Brabant komt, dan mag het wel)
  5. Snap je?
  6. Dûh
  7. Meen je?
  8. Awesome
  9. Kifesh
  10. Als ik heel eerlijk ben